Art Rock Show – Andiamo in giro di notte e ci consumiamo nel fuoco (Week 39)

Deze week stellen we de Italiaanse band Homunculus Rex aan u voor. De groep brengt uiteraard Rock Progressivo Italiano, maar dan dus met een onmiskenbare jazz-touch…

Fred Nieuwesteeg van Prog Wereld: “Grondlegger Dario D’Alessandro, die alles schrijft, gitaar speelt en de toetsen beroert, kiest voor de milde variant van de Canterbury. Het is niet alles tegendraads wat de klok slaat. De harmonische zangpartijen die je direct en veelvuldig hoort onderstrepen dit. Deze doen heel vriendelijk aan en komen soms zelfs kinderlijk over. Je kunt je indenken dat sommige Italiaanse kinderliedjes zo klinken. In elk geval is de kwalificatie ‘zoetige zang’ op zijn plaats. Als ze in La Luccianza op enig moment de tekst kwijt zijn en maar gewoon een paar keer lalalalalala zingen vervolgen ze opeens met Hey Jude. En dan weet je naar welke band ze qua samenzang ook goed hebben geluisterd. (…)

De verschillende toetseninstrumenten laten zich niet onbetuigd. De ene aparte klank is nog niet door de boxen geblazen of het volgende gepruttel, geknerp, bwiepbwiep en ga zo maar door dient zich alweer aan. Er zitten ook ‘gewone’ stukken toetsenspel tussen, hoor! Dat het hierbij niet om symfonische rock gaat maakte ik al eerder duidelijk. Het nodige tegendraadse in de ritmes en de ten gehore gebrachte klanken vragen zeker het nodige van de luisteraar, al kun je “Andiamo…” ook rustig op de achtergrond laten doorpruttelen. En nergens wordt het echt heftig.
Even de bassist in het zonnetje zetten. Hij is nadrukkelijk aanwezig om sturing te geven aan het ritme en de hele band soms op sleeptouw te nemen. Hij prikt, borrelt en burpt nadrukkelijk met de toetsen mee. De gitarist van dienst, genoemde Dario, treedt minder op de voorgrond. Zijn spel is vooral ondersteunend en hij krijgt er verder niet meer dan een enkele solo uit.

Het geheel straalt een zekere rust uit, hoewel bombast en agressie ver te zoeken zijn. De zang is hier zonder meer debet aan, maar het gebruik van nu eens een viool, dan weer een dwarsfluit, een fagot of een tokkelende ukelele draagt hier zeker ook aan bij. De bij jazzy muziek nu eenmaal niet weg te denken andere blaasinstrumenten als saxofoon doen het voor hun doen ook nog rustig aan. Het steeds (soms een beetje lang) herhalen van een themaatje kan de luisteraar wellicht nog wat verder in een soort van trance brengen, waardoor je vergeet dat je naar wat jazzigs zit te luisteren.”

Naast Homunculus Res met Andiamo in giro di notte e ci consumiamo nel fuoco hebben we deze week: Arabs In Aspic (Syndenes Magi), Notturno Concertante (Canzoni Allo Specchio), Ubi Maior (Incanti Bio Meccanici), Tirill (Um Himinjëður), Eternal Wanderers (Homeless Soul) & Robert Wyatt (Different Every Time).

• Thursday/Donderdag 12.00 – 24.00
• Friday/Vrijdag 12.00 – 24.00
• Saturday/Zaterdag 12.00 – 24.00