Art Rock Show – Blasphemy (Week 49)

Deze keer Kayo Dot, een van de meer interessante experimentele bands. De band brengt avant-gardistische collages van synth rock, doom metal, post-rock en jazz.

Robert Miklos van EverythingisNoise: “It’s difficult to accurately portray in words the sort of shifting musical mammoth which Kayo Dot is. Since the band’s inception some sixteen years ago as the continuation of maudlin of the Well, each album has had a unique sound and vibe attached to it. So much so that it is impossible to categorize the band as a whole, stylistically speaking. More recently, with the release of Coffins on Io and subsequently Plastic House on Base of Sky we see the band leaning away from their harsher tendencies. This is accomplished while retaining their hallmark vibe, which could only be described as this surrealistic drama that is drenched in an oddball feeling of melancholy.… Read more...

Spread the love

Art Rock Show – You Know What They Mean (Week 48)

Bent Knee is een band zonder grenzen. Hun muziek is moeilijk in een vakje te stoppen. Excentrieke pop? Artrock? Avant-garde prog? Een iets is zeker: de band en haar muziek is onmiskenbaar onorthodox.

John van Leijen van Prog Wereld: “In de muziek zijn dan ook sterk uiteenlopende invloeden aanwezig zoals industrial, progrock, rock, pop, jazz en metal: een interessante mix van ingrediënten. De band bestaat uit zes personen, maar de hoofdrol is duidelijk voor zangeres en toetseniste Courtney Swain. Interessant is dat de producent, Vince Welch, als een volwaardig bandlid geldt. Hij zal waarschijnlijk onontbeerlijk zijn voor het unieke geluid van deze band.

Het album “You Know What They Mean” is het vijfde werkstuk van de band. Je zou je bij het beluisteren van het begin van dit album kunnen vergissen: het lijkt of we hier te maken hebben met een live-album maar dat is niet het geval.… Read more...

Spread the love

Art Rock Show – Virtual Human (Week 46)

De Franse progressieve rockband Orion is terug met een vijfde album. De vorige twee albums waren al erg knap en dit keer hebben ze zichzelf overtroffen.

Prog Archives review: “Virtual Human is a departure from their more symphonic previous catalogue, daringly edging towards a jazzier, more subtle form of prog, certainly more upbeat and crystalline than ever before . While still loaded with crafty chords and complex arrangements, the onus was now more squarely focused on attractive melodies . Lead singer and composer Jerome Nigou certainly stamps his positive style on the tracks , with a mellifluous voice that glides, swoons and caresses with flair. All the other musicians played on the previous opus ‘Le Survivant’, namely keyboardist Paul Cribaillet , electric guitarist PJ Horville as well as the tight rhythm section of Eric Halter on bass and Cedric Affre on drums.… Read more...

Spread the love

Art Rock Show – In Cauda Venenum (Week 45)

Dit jaar wordt de metalband Opeth 30 jaar. Het is geen metal in de traditionele zin van het woord, maar het 13e album van de Zweedse groep bewijst dat heaviness een gemoedstoestand is, niet een instelling op je versterker.

Eric de Boer van Hifi.nl: “Het is alweer drie jaar geleden dat Opeth Sorceress uitbracht. Hun derde plaat waarop de progressieve weg die sinds Heritage (2011) werd ingeslagen werd voortgezet, gevolgd door de fijne live registratie Garden Of The Titans van vorig jaar. Opeth, dat ooit begon als melodieuze death metal band, hing de grunts en zwaarste riffs aan het begin van dit decennium aan de wilgen om plaats te maken voor progressieve rock met stevige wortels in de zeventiger jaren. Al dan niet voorzien van opsmuk in de vorm van art rock of lichte psychedelische elementen, het progressieve genre bleef de hoofdtoon voeren.… Read more...

Spread the love

Art Rock Show – Resistance (Week 44)

Een nieuwe album van de Britse band IQ is altijd goed nieuws. De band hoeft zich niet meer te bewijzen en behoort al decennia tot de vaandeldragers van de neo-progressieve rock.

Maarten Goossensen van Prog Wereld: “De muziek van IQ is altijd bijzonder gelaagd en heeft vaak heel wat luisterbeurten nodig voordat het al zijn geheimen heeft prijsgegeven. Hoe meer luistertijd je investeert, hoe meer ze gaan groeien. Dat is bij “Resistance” niet anders. Ik moest even zoeken hoe je dit album het beste kunt benaderen. Ik beoordeelde het album eerst door elk nummer apart af te wegen, maar dat werkt niet. De band laat niet voor niets alle nummers in elkaar overlopen en dáár ligt de sleutel. Beschouw de eerste cd als één episch stuk en het wint enorm aan kracht!… Read more...

Spread the love

Art Rock Show – Planet Junkie (Week 43)

Drifting Sun is een Brits studioproject dat progressieve rock brengt. Hun muziek kan omschreven worden als dramatisch, sfeervol en theatraal. Ze noemen Dream Theater, Queensryche, Genesis en Jethro Tull als invloeden.

Philippe Thirionet van Music in Belgium: “Côté line-up et si Pat Sanders (claviers, composition) et Will Jones (batterie et percussions) font partie des racines du groupe, on gardera dans l’équipe jusqu’en 2017 Peter Falconer (chant et écriture), Dan Storey (guitare/basse) et Manu Michael (basse) puis, la conception du dernier album (celui qui nous intéresse aujourd’hui) fera apparaître d’autres musiciens et chanteurs permettant l’utilisation de chœurs mais aussi d’une plus grande panoplie d’instruments (violon, clarinette, saxophone, orgue Hammond).

La preuve avec une première composition qui dans un premier temps, lance un classic-rock voir un rock-progressif où les synthés dominent proposant souvent des passages atmosphériques puis, le saxophone apporte alors une coloration jazzy.… Read more...

Spread the love