Art Rock Show – Veil (Week 41)

Richard Wileman is de leadzanger en oprichter van de pre-symfonische rockband Karda Estra uit de VK. De band heeft in de loop der jaren 14 albums uitgebracht. De stijl van Karda Estra is donker en mysterieus, met complexe orkestrale choreografie en een zeker horror gevoel…

Prog Archives review: “The biggest shock is not that Richard has a voice that suits his style of music very well indeed (or vice versa), but that he has kept it hidden for so long? Even going back as far as 1992’s ‘Rattlebones’, I don’t think that Richard has provided vocals on any album, so it must be down to him having such a strong mental image of what the music needed to sound like and his voice had no part to play at all in that.… Read more...

Art Rock Show – Galasphere 347 (Week 39)

Deze week stellen we Galasphere 347 aan u voor, een Engels-Scandinavische band die zich heeft laten inspireren door de serie Space Patrol uit de jaren zestig. Onder leiding van Stephen James Bennett – die ook de vocalen en keyboards voor zijn rekening neemt – is de band dit jaar de studio in gegaan om het debuutalbum op te nemen. Hiervoor is ook de hulp ingeroepen van Andy Jackson, die een aantal albums van Pink Floyd heeft gemastered.

Review van Menno von Brucken Fock: “Natuurlijk zijn er vergelijkingen met grote namen terug te vinden. Zo is de eerste track The Voice Of Beauty Drowned in de stijl van het album And Then There Were Three (1978) van Genesis. De tweede track The Fallen Angel gaat meer richting No-Man of een zweverige track van Porcupine Tree, terwijl sommige passages met orgelspel vooral aan Caravan doen denken.… Read more...

Art Rock Show – Infernal (Week 38)

De muziek van Phideaux is niet echt eenvoudig te noemen. Niet nodeloos complex, maar vooral sterk gelaagd en intens. En nu hebben we daar Infernal, een dubbelalbum met daarop 89 minuten prog van een indrukwekkend niveau.

Maarten Goossensen van Prog Wereld: “Muzikaal wordt de lijn van de eerdergenoemde albums voortgezet. Het zit vol met van die typische Phideaux momenten. Denk aan de sterke overgangen, frisse tempowisselingen, meervoudige zang en het feit dat één nummer soms meerdere gezichten lijkt te hebben. Meteen al in Cast Out And Cold maken we kennis met heerlijke zanglijnen en echoing-technieken. Ook het marcheer-achtige pianotempo in The Error Lives On is typisch Phideaux. (…)

De rol van de piano is groot op dit album. In elk nummer duikt hij wel op.… Read more...

Art Rock Show – Carta Marina (Week 37)

Angel Ontalva is een gitarist uit Madrid, die deel uit maakt van de Spaanse experimentale rockband October Equus, maar ook solo diverse albums op zijn naam heeft staan. Vespero is een Russisch kwintet dat al sinds 2003 aan de weg timmert. Samen hebben Angel Ontalva en Vespero hebben me met “Carta Marina” een schitterend stuk muziek gemaakt, die we elke liefhebber van progressieve rock kunnen aanraden…

Carry Munter van New Underground Music: “In het eerste nummer, “Carta Marina”, hoor ik Angel met rustig gitaar spel starten, ondersteund door synthesizer geluiden, die langzaam meer volume krijgen, waarbij het tempo en ritme sneller wordt en de muziek verandert in een fantastisch hypnotiserend stuk progressieve rock, dat krautrock invloeden bevat en swingt, om tegen het einde terug te keren naar de begin tonen en in “Sea Orm” laat de band me genieten van een heerlijk progressief rock nummer, dat lichte jazzrock invloeden heeft en diverse subtiele tempowisselingen kent.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)

Dan volgt “Giant Lobster Between The Orkneys And The HYbrides”, een fantastisch swingend nummer, dat aan rock in opposition grenst, zeer complex in elkaar zit en enkele prima tempowisselingen heeft, waarna Ángel Ontalva & Vespero “Insula Magnetica” speelt en ik een spannend stukje progressieve rock voorschoteld
krijg, dat ook nu weer diverse tempowisselingen bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.… Read more...

Art Rock Show – A Space Odyssey – Part Three: Starchild (Week 36)

De Italiaanse band RanestRane werd opgericht in 1998 en bestaat uit Daniele Pomo (zang, percussie), Massimo Pomo (gitaar), Maurizio Meo (basgitaar) en Riccardo Romano (toetsen). De naam RanestRane komt van “vreemde kikkers” (rane strane) en is geïnspireerd door het verhaal “Hop-Frog” van Edgar Allen Poe. De band schrijft rock opera’s gebaseerd op beroemde films, waarbij muziek en zang verweven worden met geluidseffecten en dialogen uit de film

Austin Kokel van Sonic Perspectives: “RanestRane, celebrating a 20th anniversary in 2018, is a band who has found a really cool and clever source of inspiration for their music: in a style nicknamed CineConcerto, their albums are based on classic films for which the band has a tremendous amount of respect, such as Werner Herzog‘s Nosferatu (the album Nosferatu il Vampiro) or another of Kubrick‘s works, The Shining.… Read more...

Art Rock Show – Vortex (Week 35)

Vortex is het vijfde album van het Spaanse collectief Toundra, dat instrumentale post-rock en post-metal met enkele progressieve elementen combineert. De band is in eigen land behoorlijk populair, getuige het feit dat het album op nummer vier binnenkwam in de lijst met best verkochte albums.

Jeffrey van Metalfan.nl: “Het is nog altijd cinematische post-rock/metal wat de klok slaat. Na een rustig intro start Cobra direct stevig. Zonder enige opbouw komt er een muur van geluid op de luisteraar af. Ook in Tuareg pakken de Zuid-Europeanen stevig uit, maar zijn er ook wat rustigere passages ingebouwd. Deze twee postmetaltracks moeten het vooral van momenten hebben en behoren zeker de eerste luisterbeurten niet tot de hoogtepunten.

Het intermezzo Cartavio luidt een lichtere, meer op post-rock gebaseerde fase in die overtuigender is.… Read more...