Art Rock Show – In Cauda Venenum (Week 45)

Dit jaar wordt de metalband Opeth 30 jaar. Het is geen metal in de traditionele zin van het woord, maar het 13e album van de Zweedse groep bewijst dat heaviness een gemoedstoestand is, niet een instelling op je versterker.

Eric de Boer van Hifi.nl: “Het is alweer drie jaar geleden dat Opeth Sorceress uitbracht. Hun derde plaat waarop de progressieve weg die sinds Heritage (2011) werd ingeslagen werd voortgezet, gevolgd door de fijne live registratie Garden Of The Titans van vorig jaar. Opeth, dat ooit begon als melodieuze death metal band, hing de grunts en zwaarste riffs aan het begin van dit decennium aan de wilgen om plaats te maken voor progressieve rock met stevige wortels in de zeventiger jaren. Al dan niet voorzien van opsmuk in de vorm van art rock of lichte psychedelische elementen, het progressieve genre bleef de hoofdtoon voeren.… Read more...

• 06/11/2019
• Art & Prog Rock
• Danny Bonte

Art Rock Show – Resistance (Week 44)

Een nieuwe album van de Britse band IQ is altijd goed nieuws. De band hoeft zich niet meer te bewijzen en behoort al decennia tot de vaandeldragers van de neo-progressieve rock.

Maarten Goossensen van Prog Wereld: “De muziek van IQ is altijd bijzonder gelaagd en heeft vaak heel wat luisterbeurten nodig voordat het al zijn geheimen heeft prijsgegeven. Hoe meer luistertijd je investeert, hoe meer ze gaan groeien. Dat is bij “Resistance” niet anders. Ik moest even zoeken hoe je dit album het beste kunt benaderen. Ik beoordeelde het album eerst door elk nummer apart af te wegen, maar dat werkt niet. De band laat niet voor niets alle nummers in elkaar overlopen en dáár ligt de sleutel. Beschouw de eerste cd als één episch stuk en het wint enorm aan kracht!… Read more...

• 30/10/2019
• Art & Prog Rock
• Danny Bonte

Art Rock Show – Planet Junkie (Week 43)

Drifting Sun is een Brits studioproject dat progressieve rock brengt. Hun muziek kan omschreven worden als dramatisch, sfeervol en theatraal. Ze noemen Dream Theater, Queensryche, Genesis en Jethro Tull als invloeden.

Philippe Thirionet van Music in Belgium: “Côté line-up et si Pat Sanders (claviers, composition) et Will Jones (batterie et percussions) font partie des racines du groupe, on gardera dans l’équipe jusqu’en 2017 Peter Falconer (chant et écriture), Dan Storey (guitare/basse) et Manu Michael (basse) puis, la conception du dernier album (celui qui nous intéresse aujourd’hui) fera apparaître d’autres musiciens et chanteurs permettant l’utilisation de chœurs mais aussi d’une plus grande panoplie d’instruments (violon, clarinette, saxophone, orgue Hammond).

La preuve avec une première composition qui dans un premier temps, lance un classic-rock voir un rock-progressif où les synthés dominent proposant souvent des passages atmosphériques puis, le saxophone apporte alors une coloration jazzy.… Read more...

• 23/10/2019
• Art & Prog Rock
• Danny Bonte

Art Rock Show – Sphere (Week 42)

Monkey3 zal bij sommigen geen belletje doen rinkelen en dat is jammer voor de Zwitserse band die al 18 jaar aan weg timmert… Het Zwitserse viertal kan men als de pioniers van de psychedelische progressieve stoner rock zien. En dat op hoog niveau.

Metalfan.nl review: “Als er namelijk één band in staat is om sprekende en uiterst sfeervolle instrumentale muziek te maken, dan is het dit gezelschap uit Lausanne wel. Vooralsnog lijken de vocalen een eenmalig probeersel, want op de nieuwste langspeler Sphere zijn de composities weer helemaal instrumentaal.

Sphere kenmerkt zich door lange, op- en afbouwende tracks met veel dynamiek. Elk nummer is een avontuur op zichzelf. Binnen deze avonturen worden de grenzen van psychedelische, progressieve en spacerock verkend. Ondanks de lange speelduur klinken de songs compacter en minder langdradig dan die op Astra Symmetry. … Read more...

• 16/10/2019
• Art & Prog Rock
• Danny Bonte

Art Rock Show – Seul ensemble (Week 41)

Zanger en gitarist Serge Fiori kennen we vooral van Harmonium, een progressieve folk rockband uit Quebec, Canada. De nieuwe plaat brengt veel nummers van Harmonium in een nieuw jasje.

Bruno Coulombe van Le Canal Auditif: “Il ne faut surtout pas considérer cet album comme une sorte de best-of, même si on y retrouve la plupart des grands classiques d’Harmonium (il manque curieusement Pour un instant, usée à la corde par les radios commerciales mais qui n’est pas vraiment représentative du son du groupe). Le projet inclut aussi deux extraits de l’album de Fiori-Séguin, sorti en 1978, juste après la séparation d’Harmonium.

Seul ensemble ne constitue pas non plus un best-of puisqu’il témoigne d’un désir de présenter sous un nouveau jour ces chansons aujourd’hui quarantenaires. Serge Fiori s’est en effet entouré de plusieurs collaborateurs de talent pour revisiter son œuvre, dont Louis-Jean Cormier (Karkwa) à la direction musicale, ainsi que les musiciens Alex McMahon (Daniel Bélanger, Ariane Moffatt) et Guillaume Chartrain (Chocolat, Gabrielle Shonk).… Read more...

• 10/10/2019
• Art & Prog Rock
• Danny Bonte